واژه ی بیومتریک، به معنای اندازه گیری و محاسبات مشخصات بدن انسان است. از جمله کاربردهای متفاوت بیومتریک در زندگی فرد، می توان امنیت، خدمات مالی و رفتار سنجی را نام برد. فناوری هایی از قبیل شناسایی فرد از طریق بو و عرق شخص، اندازه گیری ضربان قلب و بسیاری نوآوری های دیگر بزودی وارد دنیای بیومتریک می شود. روزی فرا می رسد که فناوری بیومتریک جایگزین تمام سیستم های امنیتی می گردد.

رمز های عبور شرط ضروری انجام خدمات آنلاین در محیطی امن است. حتی زمانیکه یک تراکنش نیاز به قابلیت تایید دو مرحله ای دارد تضمینی نیست که سارقین یا هکرها به اطلاعات شما دسترسی پیدا نکنند. به دلیل عدم امنیت رمزهای عبور، کاربران، گرایش به سیستم بیومتریک دارند.تامین امنیت از طریق سیستم بیومتریک، نسبت به رمزعبور و قابلیت تایید دومرحله ای پیچیده تر است. اگرچه ممکن است فرد غیرمجاز بتواند در دستگاه بخصوصی به اثرانگشت شست یا صدای شخص، دسترسی یابد اما اگر برنامه ای برای ورود، همزمان نیاز به اثر انگشت ، اسکن شبکیه، و امضای تشخیص صدا داشته باشد برای فرد غیرمجاز غیر ممکن است که دوباره در چند ثانیه بتواند آن را کپی کند و وارد برنامه ای شود.

سیستم های کنترل دسترسی در ایجاد امنیت نقش مهمی را بر عهده دارند. یکی از موارد استفاده از این سیستم ها در داخل ساختمانها و منازل و همچنین گاو صندوق ها می باشد. در این سیستم ها با زدن رمز یا نشان دادن اثر انگشت یا چهره، شناسایی هویت فرد انجام می شود و دسترسی به منبع آزاد می شود. شرکت دنیای پردازش در زمینه تولید سیستم های کنترل دسترسی از سال 76 پیشتاز بوده است.

زمانی که حساب بانکی شما خالی می شود یا توسط کارت بانکی تان خریدی انجام می گیرد که شما از آن اطلاعی ندارید، احساس ناامنی نسبت به سیستم های احراز هویت می کنید. در این مقاله ما این موضوع را به چالش می کشیم که آیا میتوان به سیستم های بیومتریک اعتماد کرد؟ آیا راه حلی برای پیشگیری از این اتفاقات ناگوار وجود دارد؟